Μόνο τα τέρατα και ο θεός μπορούν να ζουν μονοί, η φράση αυτή του Αριστοτέλη εκφράζει την ανθρώπινη ανάγκη του «ανήκειν», την αναγκαιότητα του ατόμου να πλαισιώνεται από ένα κοινωνικό δίκτυο. Υπάρχει, ωστόσο, μια λεπτή γραμμή μεταξύ της “υγιούς κοινωνικοποίησης” που εμπεριέχεται και η έννοια της ανεξαρτησίας και της “τοξικής κοινωνικοποίησης” που οδηγεί αναπόφευκτα στην εξάρτηση. Αυτό που κοινά αναφέρεται ως «αναγκαίο κακό», δηλαδή η επείγουσα και υποχρεωτική ανάγκη να περιτριγυρίζεται κανείς με κόσμο, προκειμένου να συμβαδίσει με τις κοινωνικές νόρμες, στην πραγματικότητα φανερώνει την αδυναμία του ανθρώπου να ανακαλύψει αυτό που είναι, τον ίδιο του τον εαυτό. Μέσω αυτή της σκέψεις, το άτομο εμπλέκεται σε μια δίνη λανθασμένης “αυτοεικόνας”, δημιουργώντας έτσι ανασφάλεια και κατ’ επέκταση εξάρτηση από τους «σημαντικούς άλλους». Η ανασφάλεια των ανθρώπων ακόμα και προς τον ίδιο τους τον εαυτό, προκειμένου να μην χάσουν τα σίγουρα, ο φόβος της μοναξιάς και της απόρριψης, τους οδηγεί συχνά στην απόκτηση μιας εμμονικής συμπεριφοράς και στάσης ζωής. Ο άνθρωπος δεν αποκτά ποτέ αυτογνωσία, χάνει ένα κομμάτι του, το πιο σημαντικό αυτό της ελευθερίας του και άρα η ανεξαρτησία γι’ αυτόν φαντάζει αδύνατη και επικίνδυνη.
Τι είναι η ανεξαρτησία;
Ως ανεξαρτησία θα μπορούσαμε να ορίσουμε την ικανότητα των ανθρώπων να μην εξαρτώνται από κανένα πρόσωπο και από καμία κατάσταση, να είναι αυτόβουλοι και συναισθηματικά ελεύθεροι για να επιλέξουν οι ίδιοι τη ζωή που τους αξίζει, μια ζωή ελεύθερη χωρίς χειραγώγηση και ετεροκατευθύνσεις. Η ανεξαρτησία έχει πολλές εκφάνσεις. Το άτομο οφείλει να παλέψει για όλες τις συναισθηματικές, οικονομικές, επαγγελματικές του επιθυμίες, προκειμένου να κερδίσει την ανεξαρτησία του. Δεν υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια τα οποία στερούν στο άτομο την ελευθερία της επιλογής αλλά αντίθετα φοβικές σκέψεις που το κάνουν συνένοχο στο φόβο και άρα στη δραπέτευση από το σίγουρο. Οι νέοι ενήλικοι οφείλουν να απομακρυνθούν πλέον από την σίγουρη γονεική ομπρέλα και να ανοίξουν τη δική τους, μία ομπρέλα η οποία ενδέχεται οπτικά να φαίνεται μικρότερη και πιο γήινη από αυτή της συνολικής οικογένειας αλλά ουσιαστικά θα απεικονίζει τα γνήσια και όχι τα αλλοιωμένα στοιχεία της ξεχωριστής προσωπικότητας τους. Θέλει τόλμη να αποχωριστεί κάποιος τον ουρανοξύστη στον οποίο ίσως τον έχουν τοποθετήσει να ζει και να αποφασίσει να πάει μόνος του στο ισόγειο και να παλέψει ο ίδιος να χτίσει τους ορόφους του. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να έχει κανείς κατά νου, πως ο έτοιμος ουρανοξύστης έχει σαθρά θεμέλια και ίσως με τον παραμικρό άνεμο καταρρεύσει, ενώ ένα ισόγειο μπορεί να αντέξει και να σηκώσει ακόμη και ένα τσουνάμι, ακριβώς γιατί το ίδιο το άτομο θα έχετε μελετήσει και επιμεληθεί την κάθε λεπτομέρειά του. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάει κάποιος πως το ισόγειο εύκολα γίνεται ουρανοξύστης εάν έχει γίνει από την αρχή η σωστή μελέτη!
Συναισθηματική ανεξαρτησία
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ουσιαστικές μόνον όταν δεν είναι τοξικές. Η ανασφάλεια και η αδυναμία πολλές φορές οδηγεί τους ανθρώπους να συγχωνεύονται, να καταπιέζονται και να θάβουν τα αληθινά τους συναισθήματα. Ο φόβος της εγκατάλειψης και η ψευδής ψυχολογική ασφάλεια που εισπράττουν από το περιβάλλον τους συχνά τους οδηγεί να αποποιούνται τον εαυτό τους.
Άλλο μοναξιά και άλλο ανεξαρτησία
Η ανεξαρτησία δεν είναι κύριο χαρακτηριστικό των αντισυμβατικών ατόμων ή ατόμων που αποφεύγουν να συνάπτουν σταθερές σχέσεις άλλα συχνά είναι γνώρισμα των δυναμικών προσωπικοτήτων που διακατέχονται από την αυτογνωσία και την ικανότητα της πρωτοβουλίας. Για να έχει την ικανότητα να «πετάξει» ένα άτομο πρέπει να αρχίσει να τολμά, να απομακρυνθεί από το πέπλο της γονεϊκής προστασίας και να αξιολογήσει διαφορετικά όλα τα σίγουρα μονοπάτια στα οποία βάδιζε ως τώρα.
Τι δεν με αφήνει να ανεξαρτητοποιηθώ;
Ο φόβος και η ανασφάλεια είναι η μεγαλύτερη παγίδα στην οποία μπορεί να πέσει ένα άτομο. Η ασφάλεια για παράδειγμα ενός μόνιμου συντρόφου που συναισθηματικά δεν καλύπτει ένα άτομο μπορεί ενδεχομένως να στερήσει την ανεξαρτητοποίηση του άτομου. Από την άλλη πλευρά, η οικογένεια διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στο εάν το άτομο θα μπορέσει να σπάσει το κλοιό της μιμητικής συμπεριφοράς των γονεικών απόψεων. Επιπροσθέτως, οι γονείς οφείλουν να συμβάλουν στην ανεξαρτητοποίηση των παιδιών τους. Για να καταφέρει να «πετάξει» ένα άτομο χρειάζεται να έχει αποκτήσει φτερά, από τότε που ήταν παιδί. Οι γονείς αξίζει να διδάξουν στα παιδιά τους ότι οι «γρατζουνιές» μιας πάλης με τις δύσκολες συνθήκες είναι το «εισιτήριο» για να δουν τον κόσμο από ένα αλλιώτικο πρίσμα. Οι γονείς δεν πρέπει να φοβούνται ή να μπλοκάρουν την ανεξαρτησία των παιδιών τους σκεπτόμενοι πως παύουν να είναι πια τα πρόσωπα αναφοράς για το παιδί τους, αλλά να νιώθουν πετυχημένοι ως γονείς διότι εμφύσησαν γερές βάσεις στα παιδιά τους.
Η απόρριψη μπορεί να βοηθήσει στην ανεξαρτητοποίηση;
Συνήθως, οι απώλειες πάσης φύσεως, επαγγελματικές, συναισθηματικές, οικονομικές έχουν την δυναμική να σφυρηλατήσουν το άτομο. Οι δύσκολες καταστάσεις ενώ φαίνονται άλυτες ή οδυνηρές έχουν τη δυναμική να χαρίσουν στο άτομο την ελευθερία του. Όσο οξύμωρο και εάν ακούγεται για κάποιους ανθρώπους η φράση ότι θα πρέπει να νιώθουν «τυχεροί» που είτε απορρίφθηκαν στη ζωή τους είτε αναγκάστηκαν να επιβιώσουν μόνοι τους, σε πολλές περιπτώσεις δομεί την προσωπικότητα και το «εγώ» του ατόμου με τα πιο ανθεκτικά υλικά να ανταποκριθούν στις ανάγκες και στις προσδοκίες τους. Οι μεγάλες στιγμές πόνου και προδοσίας τελικά μπορεί να ενδυναμώνουν ουσιαστικά τα άτομα χαρίζοντας τους την δυνατότητα να μάθουν ποιοι πραγματικά είναι. Τα άτομα αυτά μέσα από μια απόρριψη θα μπόρεσαν να εξοικονομήσουν χρόνο με τον εαυτό τους, να εισακούσουν τις ασυνείδητες επιθυμίες τους. Έχουν την δυνατότητα να πάψουν να διχάζονται μεταξύ της «υπακοής»- φοβούμενα μήπως εγκαταλειφθούν- και της «μοναξιάς»- αγχωμένα μήπως θεωρηθούν από τους άλλους ως ανίκανα. Πράγματι, όταν το άτομο βιώσει την εσωτερική του ανεξαρτητοποίηση τότε θα καταφέρει να πάψει να είναι έρμαιο των ξένων πεποιθήσεων και να βρει το χρόνο και χώρο να εκπληρώνουν τα δικά τους θέλω και πιστεύω.
Tips:
· Αποδεσμεύστε τον εαυτό σας, εκφράστε τις επιλογές σας και αφήστε τις επιθυμίες σας να σας κατευθύνουν.
· Ο καταναγκασμός θα σας εγκλωβίζει πάντα και δεν θα μπορέσετε να φύγετε και να ανεξαρτητοποιηθείτε.
· Προτιμήστε λιγότερες ανέσεις οι οποίες συχνά σας αυτοεγκλωβίζουν και ανακαλύψτε νέες δραστηριότητες τις οποίες θα μπορείτε να τις δωρίζετε εσείς στον εαυτό σας.
· Τολμήστε να μείνετε μόνοι σας. Η εγκατάλειψη της οικογενειακής στέγης βοηθάει στο να δει το άτομο τα δικά του όρια και τις δικές του δυνατότητες.
· Μείνετε μόνος/η σας έπειτα από ένα μακροχρόνιο χωρισμό. Οι στιγμές αυτές όσο επίπονες και εάν είναι θα σας κάνουν να αγαπήσετε τον εαυτό σας προκειμένου να κάνετε αργότερα τη σωστή επιλογή.
· Αφιερώστε πάντα χρόνο στον εαυτό σας. Το πνεύμα σας έχει ανάγκη από τροφή και από αποτοξίνωση καθημερινών ίδιων συνηθειών και προσώπων.
Να θυμάστε: Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά η μαγεία της εναλλαγής και του άγνωστου είναι αυτή που τρέφει την ίδια τη ζωή!
Comments